تعیین رابطه سطح استقرار سیستم مدیریت کیفی ایزو ۲۰۰۸-۹۰۰۱ و تغییرات شاخص های اثربخشی در بیمارستانها

مقدمه: فشارهای فزاینده جهت مطابقت با نگرش نظام یافته تر در سازمان های بهداشتی درمانی، کیفیت و انتخاب سیستم کیفی را به یکی از دغدغه های اصلی سازمان ها و مدیرانشان تبدیل نموده است. هدف: هدف این مطالعه تعیین رابطه سطح استقرار سیستم مدیریت کیفی ایزو 2008- 9001 با تغییرات شاخص های اثربخشی کیفی در بیمارستان های شهرستان رشت می باشد. روش کار: این مطالعه یک تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است که بر روی سه بیمارستان دارای گواهی ایزو در شهر رشت انجام پذیرفت، میزان سطح  استقرار سیستم از طریق چک لیست استاندارد ایزوبه تفکیک بیمارستان تعیین  شد و مقدار شاخص های اثربخشی کیفیتی مورد مطالعه قبل و بعد از استقرار از طریق چک لیست و بر اساس آمار های موجود در بیمارستان ها جمع آوری شد و بعد از تعیین اختلاف میانگین ها و درصد تغییرات با استفاده از آزمون t زوجی  به بررسی معناداری رابطه آنها پرداخته شد. نتایج: رابطه معنی داری میان برخی شاخص های اثربخشی  کیفیتی مانند (رضایت بیمار، تعداد شکایت رسیدگی شده و فرآیندهای بهبود یافته) و میزان استقرار سیستم مدیریت کیفی ایزو در بیمارستان ها وجود دارد(p<0.05). تفاوت معناداری در میانگین تغییرات متوسط اقامت بیماران بستری در بیمارستان ها قبل و بعد از استقرار، دیده نشد. نتیجه گیری: کسب دیدگاه سیستمیک توسط یک ابزار سیستم ساز قوی مانند سیستم مدیریت کیفی ایزو و کاربرد عملی الزامی این سیستم در ممیزی های سازمانی علاوه بر تصحیح کارکرد سیستمها و بهبود  عملکرد کارکنان، موجب ارتقاء شاخص های بیمارستانی  خواهد شد.